از قــافــلـۀ عـشـق مـرا جــا نـگـذاریـد           در مـوج بــلا یـکّـه و تـنـهـا نـگـذاریـد

مـا را به شـهــیـدان بـرسـانـیـد دوبـاره           بـر مـوج دلـم حـسـرت دریـا نـگـذارید

ماهِ سحر و ذکر و ابوحمزه و توبه است           در مـاه خــدا، دل سـرِ دنـیـا نـگـذاریـد

هـنگامۀ توبه است، غـنیـمت شمریـدش           هی تـوبـه از امـروز به فـردا نگـذارید

غیر از در این خـانه کجـا روی بیاریم           ما را به کـسی غـیـر عـلـی وا نگـذارید

خـوب است سـر سـفـرۀ افـطار بـه یـادِ           لـب هـای حـسـیـن آب گـوارا نـگـذارید

این حرف، خودش روضۀ گودال حسین است           ایـنـقـدر نـمـک بر دل زهـرا نـگـذارید

آهسته تر ای لشکریان، فاطمه اینجاست           اینگـونه روی حـنـجـره اش پا نگـذارید